Ik ben opgegroeid met het idee dat je hard moeten werken. Dat hard werken DE manier is om iets te bereiken in het leven.
Hard werken is goed voor je. Hard werken hoort erbij. Dat was wat ik leerde.
De betekenis van hard werken voor mij was vaak 8 uur lang bezig zijn in een 9 tot 5 baan. Jarenlang heb ik dat gedaan en dacht ik dat dat normaal was om te doen. Want ja, iedereen deed dat, dus zal het wel zo horen.
Hoewel ik nu al meer dan 3 jaar voor mezelf werk, merk ik dat die oude manier van denken over hoe werken eruit hoort te zien, nog steeds hardnekkig aanwezig is. En ik denk dat ik wel weet hoe dat komt.
Wat ik nu doe voelt niet als werken zoals ik het geleerd heb.
Er is nu niemand die mij vertelt wat ik moet doen.
Er is geen target die moet halen.
Er is geen stress of ik mijn werk wel af krijg.
Er is geen ‘ik zit aan mijn bureau en werk’.
Er is geen overwerken.
Er geen “in-de-baas-zijn-tijd” en “mijn-eigen-tijd”.
Ik heb alle tijd en kan mijn eigen uren indelen
Ik doe het op mijn manier.
Ik werk soms in mijn praktijkruimte.
Ik werk soms aan de tafel in de woonkamer.
Ik werk soms buiten terwijl ik de hond uitlaat.
Ik werk soms als ik een weekend weg ben.
En als avondmens werk ik ook heel graag ’s avonds.
Het is zo anders dan dat ik gewend was. Zo anders dan ik heb geleerd hoe “het hoort”. Het is het loslaten van alle structuren waarmee ik ben opgegroeid.
Ik merk dat ik heel lang op de automatische piloot heb gedraaid. Gewoon doen wat iedereen doet. Niet bewust van het feit dat het ook anders kan.
Gewoon maar doorgaan en doen, doen, doen. Want dat is wat wij vroeger deden thuis: DOEN. Altijd maar bezig zijn. Ruim je kamer op, loop je krantenwijk, maak je huiswerk, enz. De bekende ‘niet lullen maar poetsen’-mentaliteit.
Begrijp me niet verkeerd; ik neem het mijn ouders niet kwalijk. Het was ook wat zij geleerd hadden. Maar ik mag het anders doen.
Ik ben een heel groot deel van hoe het hoort, aan het ontleren en afleren. Ik ben aan het vrijkomen van het systeem waar we als mens in worden geboren.
Ik ben steeds verder aan het ontdekken hoe het is om buiten de gebaande paden te gaan, om buiten de lijntjes kleuren en ‘out of the box’ te denken.
Het vraagt van mij om me steeds weer bewust te zijn wanneer mijn automatische piloot en al mijn geconditioneerde denken proberen mij weer in dat kleine boxje te stoppen.
Maar: ik pas niet meer in dat doosje. Het doosje waar ik eigenlijk al mijn hele leven tegen aan heb geschopt.
Ergens diep van binnen heb ik altijd al geweten dat het allemaal niet klopte.
Ik kan niet langer meer iets zijn of doen wat ik niet ben.
Omdat het niet klopt met wie ik werkelijk ben.
Het klopt niet met wat ik diep van binnen voel wat waar is voor mij.
Het wil eruit. Het moet eruit!
Ook al denken mijn gedachten daar heel anders over.
Ik wil trouw zijn aan mezelf en wie ik werkelijk ben.
Dat voelt als thuiskomen.
Ik wil doen wat echt belangrijk is voor je mij.
Me niet meer aanpassen aan het systeem van hoe het hoort.
Mijn Eigen-Wijsheid horen en de stroom van het leven volgen.
Terug naar de basis.
Terug naar simpel.
Terug naar mijn waarheid
Terug naar waar Het Leven voor mij werkelijk over gaat!
Ben jij het ook zat om je aan steeds maar weer aan te passen aan wat anderen van je verwachten?
Om je eigen gevoel en wat jij weet aan te kant te moeten schuiven omdat je bang bent voor oordeel of afwijzing?
Dan heb ik binnenkort iets gaafs voor je.
Hou je deze pagina in de gaten voor een update!