Only one who has fully embraced the certainty of death is truly alive
Uit het boek The Gene Keys - Embracing Your Higher Purpose by Richard Rudd
“Ik wil niet doodgaan aan Corona”, hoor ik haar zeggen. “Dat lijk me toch zo erg!”.
Ziek worden en doodgaan. Het zijn denk ik, twee van de meest gevreesde dingen van het afgelopen jaar.
Ondanks dat iedereen weet dat het leven niet eeuwig duurt en dat doodgaan uiteindelijk onvermijdelijk is, is doodgaan voor bijna iedereen één van de ergste dingen die kunnen gebeuren.
Dat is logisch. De mens heeft nou eenmaal de wil en de drang om te (over) leven en de soort in stand te houden.
Toch is doodgaan de enige zekerheid die we hebben in het leven:
Van leven ga je dood. Zo simpel is het.
Ik kan heel goed begrijpen als je hier al afhaakt, omdat je dit kil en hard vindt om te horen, maar ik hou er niet van om dingen mooier te maken dan ze zijn.
Oké, Iedereen gaat een keer dood. Gelukkig weet niemand wanneer, hoe en wat. Het is een soort Russisch roulette. Elke dag kan je laatste zijn. (ik kan het echt niet mooier maken)
Dat brengt mij bij het “probleem” wat de meeste mensen hebben met doodgaan.
Iedereen wil op een “nette manier” dood en dan ook nog het liefst op een zelfgekozen “perfect” moment onder de perfecte omstandigheden.
HELAAS! Zo werkt het niet.
Ik vraag aan haar: “Waar wil je dan aan doodgaan?
Ze kijkt me aan alsof ze water ziet branden. Nou in ieder geval niet aan Corona”, zegt ze weer.
Ik vraag haar hoe ze dan liever dood zou willen gaan( uiteindelijk is het onvermijdelijk)
Door van de trap te vallen, een auto ongeluk, een ernstige ziekte, een hartaanval, overlijden in je slaap? Ze valt even stil door mijn ontnuchterende vraag en ik zie dat het haar aan het denken heeft gezet. “Ja, dat weet ik niet hoor” zegt ze dan.
Om te leven moet je elke dag een risico nemen: Het risico om dood te gaan
Het risico dat je een ongeluk krijgt
Het risico dat je een hartaanval krijgt
Het risico dat je ziek wordt
Elke dag…………
Ik weet bijna zeker dat je er nog nooit zo naar hebt gekeken. En dat je je voor Corona waarschijnlijk nooit zo bezig hield met ziek worden of doodgaan als nu.
Maar nu…….. nu is alles anders!
Maar is dat wel zo?
Volgens mij loop je nog steeds even veel risico als voor Corona. Maar alleen omdat ziek worden en doodgaan nu onder een vergrootglas worden gelegd en bijna iedereen hier dagelijks via radio en tv mee word geconfronteerd, lijkt het nu dat de kans hierop groter is.
Laat ik er dit over zeggen: de kans dat je kanker krijgt is nog steeds vele malen groter dan dat je Corona krijgt. Ja, ook dat klinkt misschien hard. Maar je weet wat ze zeggen: de waarheid is hard.
Helaas zijn veel mensen door de onzekerheid en de stress die ze ervaren, angstig(er) geworden om te leven. Het plezier en de onbezorgdheid is verdrongen naar de achtergrond en voor sommigen is het zelfs al een vage herinnering geworden.
Durf je er op te vertrouwen dat het leven je altijd precies brengt wat je nodig hebt om te groeien? Ook al is dat soms echt zwaar en hard.
Ik kan/mag je geen advies geven over hoe je moet leven en wat je kunt doen om gezond te blijven. Toch weet ik één ding heel zeker:
The fear of dying sucks out the joy of living!
De angst om te sterven zuigt de vreugde uit het leven!
Wat heb jij nodig om ondanks alles wat er gebeurt toch plezier en vertrouwen te blijven houden in het leven?
Kun je wel wat hulp gebruiken om van angst naar vertrouwen en plezier te gaan? Neem dan contact met mij op. Ik help je graag verder.
Ook als je naar aanleiding van dit bericht iets met me wilt delen, laat het met dan weten.
PS: als jij zelf of iemand die je lief is, is getroffen door de gevolgen van Corona of op een andere manier ziek is geworden en overleden, weet dan dat ik met je meeleef. Iemand zien lijden of verliezen is atlijd vreselijk en heel verdrietig.