Afgelopen zaterdag was het precies 10 jaar geleden dat mijn vader op 68 jarige leeftijd overleed aan de gevolgen van nierkanker.
Het verdriet over het overlijden van mijn vader zat bij mij heel lang, heel hoog. Op sommige momenten kwam het ineens naar boven.
Ik had er ook veel gedachten over, zoals ; Het is niet eerlijk, waarom moest hij zo lijden, ik had wat moeten doen, hij was nog veel te jong om dood te gaan, enz enz.
Totdat er vorig jaar iets gebeurde waardoor ik een hele nieuwe kijk kreeg op zijn overlijden en over doodgaan in het algemeen.
Steeds meer word ik me bewust van het feit dat ik meer ben dan alleen dit lichaam of de gedachten die ik heb.
Ik zie mijn lichaam als mijn “ruimtepak”, waarmee ik hier kan leven en ervaringen op kan doen.
Ik ben een vorm van oneindige energie, die hier tijdelijk woont (mijn dansje doe zeg ik wel eens) en die ‘als het tijd is’, weer terug gaat naar “Huis”. Dit helpt me op veel gebieden in mijn leven, om steeds meer zaken vanuit een ander perspectief te zien.
Vorig jaar juni kreeg ik een bijzonder inzicht omtrent het overlijden van mijn vader, wat ik graag met je wil delen. Misschien helpt het je bij het verdriet dat jij misschien hebt.
Ik weet inmiddels dat ik niet mijn gedachten ben en dat ik ze niet hoef te geloven en dat ik ze kan negeren. Daarnaast heb ik altijd de mogelijkheid om andere gedachten te kiezen en iets anders te denken. Dat is een vrijheid die jij en ik hebben.
De gedachten die ik had over het overlijden mijn vader waren ook gewoon gedachten, alleen zag ik dat op de één of andere manier niet Ik zag ze voor waarheid aan en geloofde ze.
Totdat ik op een avond in juni vorig jaar in bed lag en ik plotseling een inzicht kreeg.
Ineens zag ik het hele plaatje voor me, als een complete download; “Die gedachten over de dood van mijn vader die creëer ik zelf en ik geloof ze. Ik neem ze voor waarheid aan”. WAT?
Ik hield het verdriet zelf in stand door de gedachten te blijven geloven als waarheid, maar ineens had ik een andere keuze. Ik hoefde die gedachten niet langer te denken en te geloven. Wat een eye-opener!
In datzelfde plaatje zag ook: Mijn vader is “naar Huis”. Hij heeft zijn “ruimtepak" verlaten en hij is weer dat oneindige energie wezen wat hij altijd al was. (en wat wij allemaal zijn)
Even was ik sprakeloos.
Hoe had ik, die tegen iedereen zegt dat je je gedachten niet hoeft te geloven, dit niet kunnen zien? Ongelofelijk, maar waar. You get it when you get it. Niet eerder.
Ik kan je niet zeggen hoeveel rust, opluchting en helderheid dit inzicht mij heeft gegeven. Het maakt dat ik nu heel anders aankijk tegen het overlijden van mijn vader en overlijden in het algemeen. Ook het verdriet dat steeds aan de oppervlakte lag, is naar de achtergrond verdwenen.
Ik weet dat het diep van binnen nog steeds aanwezig is, en als ik daaraan denk dan moet ik zeker janken. Je voelt namelijk wat je denkt.
Ik weet ook als ik die gedachten niet heb, het verdriet gewoon rustig aanwezig is, zonder dat ik daar iets mee hoef te doen.
(Ik wil voor de duidelijkheid zeggen dat dit iets heel anders is dan verdriet verdringen en het niet toestaan. Als het verdriet omhoog komt, mag ik het voelen en huilen als ik dat wil. Het mag er zijn, als het zich aandient, maar ik ga er niet naar op zoek door met mijn gedachten die kant op te gaan)
Natuurlijk had ik het fijn gevonden als mijn vader er nog was geweest, maar hij is “verlost” van zijn aardse lichaam (zijn ruimtepak) en weer thuis van zijn reis en ervaringen op deze aarde. WAUW, wat een inzicht.
Niemand weet hoe lang hij of zij hier is. We weten alleen dat we ooit een keer vertrekken naar “Huis” (doodgaan).Niemand weet echter wanneer en niemand weet hoe.
En dit klinkt misschien hard, maar als het je tijd is, dan ga je. Zo simpel is het.
Het zijn onze gedachten die maken hoe we dit alles voelen en beleven. En dat mag er allemaal zijn. Het is allemaal oké en het hoort bij het leven.
Dit alles maakt dat zijn sterfdag, ineens een hele andere betekenis voor mij heeft gekregen. Ik kan nu eindelijk zeggen: Het is goed zo!
Mijn vader is “thuis”. Tot ooit pap!
Wil je ergens over praten naar aanleiding van deze blog, iets delen of is er iets wat ik voor je kan doen. Laat het me dan weten aub. Je kunt me bereiken op erna@gunjezelfhetbeste.nl
Wil je het hele verhaal lezen over mijn ontdekkingsreis en hoe het overlijden van mijn vader daar een rol in heeft gespeelt? KLIK DAN HIER
Jij bent onmetelijk krachtig en het is tijd om die krachtige vermogens volledig te gaan benutten.