Ontdekkingen van het leven
door Erna Zuidhoek
Je mist 100% van de kansen die je niet pakt
Niet geschoten is altijd mis!
Hoe vaak laat je een kans liggen?
- omdat je denkt dat iets toch niet lukt
- omdat je bent bang voor het onbekende en je niet precies weet hoe iets zal verlopen.
- omdat je denkt dat heel veel mensen zullen reageren en je waarschijnlijk toch geen kans maakt.
- Of dat je ergens heel graag aan mee wilt doen, maar je uiteindelijk toch niet aanmeldt omdat je het te spannend vindt en je niet weet hoeveel en welke mensen er zullen komen.
Heel herkenbaar, maar ZO ZONDE.
Kort geleden liet ik zelf bijna een geweldige kans voorbij gaan vanwege bovenstaande redenen. BIJNA. Want ondanks mijn zelfbedachte bezwaren om niet te reageren, was er iets in mij dat me toch anders deed besluiten.
Wat denk je……………… Ik heb een schot gewaagd.
Op Facebook zag ik een oproep voorbij komen van de coach waar vorig jaar ruim 9 maanden heel fijn mee heb samengewerkt.
In de oproep vertelde ze dat ze een nieuwe coachopleiding ging doen waar ze iemand voor zocht die ze gedurende haar opleiding 3 maanden kon coachen tegen een gereduceerd tarief.
Mijn hart maakte een sprongetje toen ik de oproep zag. Ik dacht, dat is gaaf voor mij. Het leek me namelijk geweldig om nog eens 3 maanden door haar gecoacht te worden.
Toen keek naar de reacties die al onder het bericht waren geplaatst begon ik te twijfelen.
Allerlei gedachten schoten door mijn hoofd:
“waarom zou ze voor mij kiezen, we hebben tenslotte al samengewerkt”,
“er zullen wel heel veel mensen reageren, dus hoe groot is dan de kans dat ze voor mij kiest”
“mijn coach vraag is vast niet interessant genoeg om voor haar opleiding te gebruiken”
En zo kan ik er nog wel even doorgaan.
Alles in mij twijfelde om die kans te pakken en te reageren.
Ik klikte het bericht weg en ging over tot de orde van de dag. Maar het liet me niet los. Ik bleef aan haar oproep denken. Het zou toch te gek zijn als ik deze kans krijg om weer met haar samen te werken. Ik zocht nogmaals haar bericht op en las het nog een keer door. Weer voelde ik dat sprongetje in mijn hart.
Ineens begon ik een berichtje te typen:
Hoi, ik zag je oproep voorbij komen en ik zou daar graag voor in aanmerking komen. Ik denk dat je veel reacties zult krijgen en ik hoop dat je mijn verzoek als deelnemer positief beantwoord. Ik zou het echt heel GAAF vinden om weer 3 maanden met je te werken. Liefs Erna xx
Binnen 20 minuten had ik een reactie terug:
Hey Erna, wat gaaf! Dank voor je bericht! Ik zet je op de lijst (want: al meerdere aanmeldingen) en laat het je zo snel mogelijk iets weten Sowieso zou ik het ook heel tof vinden om weer met je te werken! Xxx
Jaaaaa, ze wilde ook mij samenwerken. Hoe gaaf!
Ik was zo blij dat ik het berichtje had gestuurd.
Toen begon het wachten. Mijn geduld werd 2 weken op de proef gesteld, omdat ze een weloverwogen keuze wilde maken en omdat ze wilde overleggen met haar coach van de opleiding. Heel begrijpelijk.
Eindelijk kreeg ik een berichtje.
Wat denk je………………RAAK!
Ze wil HEEL graag met mij werken voor haar coach opleiding en inmiddels zijn we vanaf begin september gestart met onze hernieuwde samenwerking!! Whoehoe!!!!
Ik ben zo blij dat ik ondanks mijn twijfels en al de bedachte bezwaren in mijn hoofd, toch heb geschoten en deze kans niet aan me voorbij heb laten gaan.
Deze kans is een nu geweldige nieuwe mogelijkheid geworden, die me in de eerste twee weken van onze samenwerking al ZOVEEL heeft opgeleverd.
Waar laat jij kansen (waarvan je hart een sprongetje maakt) liggen, omdat je allerlei twijfels en bezwaren bedenkt?
Of misschien heb je een droom of een doel voor ogen waar je heel blij van wordt, maar wat je blijft het uitstellen vanwege twijfels of angst?
Twijfel niet langer en waag de sprong! Wat heb je te verliezen?
Wat doe je?
Waag je een schot of………..laat je de kans schieten?